Warning: file_get_contents(http://hydra17.nazwa.pl/linker/paczki/artem.w-zboze.walbrzych.pl.txt): failed to open stream: HTTP request failed! HTTP/1.1 404 Not Found in /home/server154327/ftp/paka.php on line 5
am błąd. - I twój tata nie chce, żebyś go powtórzyła. - Może nie wie, co jest dla mnie najlepsze. - A ty wiesz? - Brig zmarszczył ciemne brwi. Cassidy zorientowała się, że kpi z niej. - Dlaczego traktujesz mnie jak dziecko? - Bo jesteś dzieckiem. - Nie jesteś wiele starszy. - Nie chodzi o wiek, kochanie. - A o co? - Zadarła wyzywająco głowę. - O twoje doświadczenie? Uśmiechnął się półgębkiem. - Poniekąd. Serce jej łomotało. Zauważyła, że Brig ma ciemne włosy na rękach i kilkudniowy zarost na brodzie. Był pewny siebie, co ją fascynowało i przerażało. Pochylił się. Przez ułamek sekundy myślała, że ją pocałuje, ale - tak jak kiedyś - chwycił łańcuszek, który miała na szyi. Medalik wiszący między piersiami palił ją w skórę. - Zawsze go nosisz. Pokiwała głową. - Dlaczego? - Nie... nie wiem. - To jakiś szczególny święty w twoim kościele? A może dostałaś go od chłopaka? - Od żadnego chłopaka. Wypuścił łańcuszek z ręki, odwrócił na chwilę wzrok i westchnął. - Przyszedłem tutaj za tobą, żeby cię przeprosić - przyznał się. - Trochę mnie ostatnio poniosło. - Nie ma sprawy. - Nie. Chcę to wyjaśnić. Widziałaś moją porażką. Rozkojarzyłem się, koń to wyczuł i mnie zrzucił. - Ale to ja ci przeszkodziłam. - Powietrze zrobiło się ciężkie. Cofnęła się o kilka kroków. Dotknęła pośladkami twardego pnia wierzby. - Nie powinienem był ci na to pozwolić. - E tam. Pochylił się nad nią, a Cassidy miała wrażenie, że serce wyskoczy jej z piersi. Przez kilka sekund tylko cichy szmer strumienia zakłócał ciszę. Czuła, że Brig chce ją pocałować i że zaciska pięści, żeby wygrać z samym sobą. - Muszę iść... - Nie! - rzuciła szybko i poczuła, że jej policzki zalewa rumieniec. - Ja... uch... Mięśnie twarzy chłopaka zadrgały w rytm bicia serca. Ich oczy spotkały się. Milczeli, ale Cassidy wiedziała, że on też to czuje. To gorące, niecierpliwe pragnienie, które zawisło między nimi. Oblizała wargi. Jęknął cicho, a potem odezwał się surowym i oschłym głosem. - Będzie lepiej dla nas obojga, jeśli będziesz się trzymać z dala ode mnie i od konia. - Lubię być blisko ciebie. Zacisnął powieki, jakby starał się zapomnieć, że Cassidy jest przy nim. - Lepiej nie, Cass. Lepiej, żebyś mnie nie lubiła. - Gdy otworzył oczy, znowu panował nad sobą. Na rękach i szyi już nie występowały mu żyły. - Uwierz mi, dziewczyno, najlepiej dla wszystkich będzie, jeśli będziesz się trzymać ode mnie z daleka. - I jak się pracuje dla najbogatszego człowieka w okręgu? - Chase wyjął z lodówki butelkę piwa i podał Brigowi. Na koszuli i we włosach miał trociny. - Ty mi to powiedz. - Brig był wyczerpany duchotą panującą w baraku. Mały wiatraczek na próżno próbował obniżyć temperaturę poniżej trzydziestu stopni. Chłopak otarł ręką spocone czoło i zdjął koszulę, ale i tak było mu gorąco. Nie opuszczał go też obraz córek Buchanana. Myśli bawiły się w berka w jego głowie. - Ty też dla niego pracujesz. - Jak pół miasta. - Chase postawił dwie butelki na zagraconym stole, otworzył je i jednym haustem opróżnił pół butelki. - Ale ciebie spotkał zaszczyt... Możesz przyglądać się, jak żyją, co robią... - Wywalam gnój. - Brig pociągnął długi łyk piwa. - A to nie jest wcale takie wspaniałe. - Nie? Ale pewnie lepsze niż wyrąb drzewa, kiedy przecierają się rękawice i ręce zaczynają krwawić. - Chase potrząsnął czarną czupryną i odrzucił włosy z czoła. Wbił w brata niebieskie oczy, takie same jak oczy Briga. Od razu było widać, że są braćmi. Byli bardzo podobni - tego samego wzrostu i podobnej postury. Mieli ciemne włosy i szaroniebieskie oczy, ale Chase miał subtelniejsze rysy twarzy. Brig często mu mówił, że jest ładniejszy, co wyprowadzało starszego brata z równowagi. Wtedy zaczynali się siłować i zawsze wygrywał Chase. Ostatnio jednak role się zmieniły i nie mogli już wyładowywać na sobie złości. W każdym razie - nie przy użyciu siły.

chętnie na obmycie z zaschniętej krwi. - Mogę przecież wracać w tym.

- Bethie - powiedział łagodnie. - Przejdźmy się.
Society Hill, Pensylwania
Quincy powoli odłożył słuchawkę. I to - pomyślał zmęczony - zakończyło
- Parę miesięcy temu zaczęły mnie dręczyć napady niepokoju. Często wydawało
więcej informacji. Poza tym Randy Jackson wciąż próbuje się dowiedzieć,
Mała osunęła się jej bezwładnie w ramiona.
taśmę.
podejrzewała, że zbrodnia ta może mieć związek z serią morderstw popełnionych w latach
Dawniej Sandy gubiła się w domysłach, co łączy tych dwoje. Wszyscy w miasteczku
– Czasem dowody pojawiają się pomimo działalności policjanta – zapewnił ją Sanders.
jeśli są zbyt delikatni, by oskarżać mnie o negację.
Obróciła się na bok. Oparła policzek o plecy Quincy'ego. Słyszała bicie
Wzięła pięciominutowy prysznic, potem ręcznikiem osuszyła włosy i wczesa¬
nie byliśmy u niego. Chyba dlatego, że nie rozpoznaje nas, nawet taty, więc...

pustym wzrokiem na wszystkie przybory i buteleczki. Usiłowała sobie

– Mną trudniej manipulować niż trzynastoletnim chłopcem – powiedziała ostro Rainie.
- Dobrze. - Everett przytaknął z aprobatą.
- Ja nie mam żony - rzucił Quincy.

Quincy pochylił się do przodu. W pełni kontrolował sytuację. Jego głos zabrzmiał nieco

Diaz spojrzał na nią z ledwie dostrzegalnym zaciekawieniem,
Brian rozdarł opakowanie i wpakował sobie do ust cztery
pracownica zajmowała się całym piętrem, to Diaz mógł pozostać

32

połowę piwa.
- Wiem, ale True ma kontakty także po drugiej stronie granicy
widok tej potwornej maszyny nie sprawił jej tak wielkiej

Discover The Shop